Artykuł analizuje kwestię, na jakim poziomie samorządu powinien być organizowany transport publiczny. W okresie PRL cała komunikacja zbiorowa była organizowana przez przedsiębiorstwa państwowe (PKP, PKS i przedsiębiorstwa komunikacji miejskiej), które w momencie przemian ustrojowych podlegały reorganizacji i usamorządowieniu. Odpowiedzialność za komunikację miejską została przekazana do gmin, za kolej – do urzędów marszałkowskich, a za drogowe przewozy ponadlokalne – do gmin, powiatów i regionów. Przejęcie transportu zbiorowego umożliwiło aktywnym samorządom rozwój oraz podniesienie jego konkurencyjności. Niestety, nie na całym obszarze kraju samorządy podjęły się funkcji organizatorskich – istnieją tereny, gdzie tradycyjna komunikacja zbiorowa uległa zupełnemu zanikowi, a mieszkańcy i przyjezdni muszą mierzyć się ze zjawiskiem wykluczenia transportowego. Na podstawie analiz województwa dolnośląskiego rekomenduje się pokrycie obszaru całego kraju organizatorami komunikacji zbiorowej na poziomie silnych powiatów, bądź związków powiatów słabszych.