Bardzo wiele dyskusji o obywatelstwie kończy się wnioskiem o potrzebie edukacji...i to nie tylko dzieci i młodzieży. Z edukacją obywatelską dorosłych wiąże się jednak wiele wyzwań. Jak uczyć demokracji bez robienia polityki? Jak rozwijać programy, które nie byłyby propagandą lub uwikłaniem w wieczne spory światopoglądowe? I może najważniejsze, komu w ogóle potrzebna jest zmiana, którą taka edukacja przyniesie? 

Celem niniejszego przeglądu inicjatyw związanych z kształtowaniem kompetencji obywatelskich potrzebnych do udziału w życiu lokalnym jest wskazanie na ich różnorodność i zróżnicowanie przy jednoczesnym dostrzeżeniu schematów i uwarunkowań, w ramach których funkcjonują. Przedstawione przykłady działań podejmowanych w Unii Europejskiej dotyczą szeroko rozumianej edukacji, w obrębie której zawiera się: budowa świadomości, wiedzy, kompetencji, umiejętności lub postaw obywatelskich. Bazą do analiz jest uporządkowany materiał badawczy obejmujący inicjatywy mające zwiększyć partycypację obywatelską osób dorosłych. Obejmował on inicjatywy zorientowane na wzmacnianie umiejętności, kompetencji bądź postaw obywateli lub zwiększanie poziomu bezpośredniego zaangażowania obywatelskiego na poziomie lokalnym w krajach europejskich (rozumianych jako państwa członkowskie Unii Europejskiej, w tym w pozostającej przez większość analizowanego okresu we Wspólnocie Wielką Brytanię).

W raporcie przygotowanym przez Filipa Konopczyńskiego i Mikołaja Lewickiego prezentujemy europejskie doświadczenia w tym zakresie.

Więcej o projekcie

Opracowanie powstało w ramach Projektu „Modelowe rozwiązania wzmacniające udział obywateli w decydowaniu o sprawach lokalnych”. Projekt finansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Funduszy EOG w ramach Programu Aktywni Obywatele – Fundusz Regionalny.